Nasz pensjonat usytuowany jest w Kluszkowcach nad Zalewem Czorsztyńskim i w bezpośrednim sąsiedztwie stacji narciarskiej na górze Wdżar. Stanowi doskonałe miejsce wypadowe dla pieszych i rowerowych wycieczek po Pienińskim Parku Narodowym oraz jego okolicach.
Atrakcje turystyczne:
Kluszkowce
To malownicza wieś zlokalizowana w dolinie potoku Kluszkowianka, której historia sięga XIII w. Już od początku XX w. była to popularna miejscowość letniskowa – bardzo często wybierana na urlop w Pieninach. Spotęgowane to zostało powstaniem zbiornika czorsztyńskiego. U wylotu Kluszkowianki powstało centrum sportów wodnych z przystanią dla jachtów i wypożyczalnią sprzętu wodnego. Zwolennicy sportów zimowych mają do dyspozycji stoki narciarskie (oświetlone, sztucznie naśnieżane, z wyciągami krzesełkowymi i orczykowymi) na zboczach góry Wdżar (767 m n.p.m). Góra ta ze względu na ukształtowanie powierzchni i specyficzny mikroklimat stwarza doskonałe warunki dla narciarstwa. Sezon narciarski trwa tu nawet do końca kwietnia. Długość zagospodarowania zbocza wynosi 400-600 m, a średni spadek 16%-26%. Z uwagi na korzystną rzeźbę terenu zbocza przyjeżdżają tu wszyscy – zarówno początkujący narciarze, jak i zawodowcy. Atuty tego miejsca to: trasy zjazdowe o zróżnicowanym stopniu trudności, trasy biegowe, na szczycie Bacówka, mała gastronomia przy dolnej i górnej stacji wyciągu, a przy dolnej stacji: restauracja, grill-bar, serwis, wypożyczalnia nart, szkółka narciarska, sklep sportowy.
Warto wspomnieć, iż góra Wdżar to atrakcja nie tylko zimą. Przez cały rok działa tu na południowym zboczu góry kolejka górska „Alpine Coaster” o długości 900 m oraz wyciąg krzesełkowy. Po wyjechaniu wyciągiem na górę daje się zauważyć kolejna atrakcja tego miejsca: przepiękny widok na całą okolicę. Można zobaczyć stąd m.in. cztery parki narodowe (Pieniński, Gorczański, Tatrzański, Babiogórski), Jezioro Czorsztyńskie, Tatry oraz całą Kotlinę Nowotarską.
W Kluszkowcach, nad Zalewem Czorsztyńskim, powstała Osada Turystyczna „Czorsztyn”. Jest to skansen drewnianych obiektów letniskowych z przełomu XIX i XX w., pełniący z jednej strony funkcje muzealne, a z drugiej – nowoczesne zaplecze konferencyjne. Miejsce to jest swego rodzaju rezerwatem architektury, który powstał w związku z budową zapory wodnej na Dunajcu. Wybrane obiekty przeniesiono tu z terenów przeznaczonych pod przyszłe jezioro.
Zalew Czorsztyński
To sztuczne jezioro, które wraz z tamą powstawało 33 lata. Zbiornik napełnioną wodą z Dunajca latem 1997 r. Wieloletnie protesty ekologów i mieszkańców okolic ustały jeszcze tego samego lata – kiedy czorsztyńska zapora uratowała przed powodzią pół Podhala. Zbiornik ma powierzchnię 1200 ha, długość 12,5 km i maksymalną szerokość 1,7 km. W chwili obecnej pięknie komponuje się z urzekającym tutaj krajobrazem. Patrząc znad jego brzegów na zamki w Czorsztynie i Niedzicy, Pieniny na Zachodzie, Tatry na południu, Gorce na północy oraz falującą taflę wody jeziora doznajemy niezwykłego uczucia, że znajdujemy się w miejscu gdzie czas płynie co najmniej kilka razy wolniej niż w dużym mieście.
Pieniny
Ten największy w pasie skałkowym masyw wapienny, przecięty wąskim i krętym, ale bardzo malowniczym przełomem Dunajca, oddziela Kotlinę Orawsko-Nowotarską od Pogórza Spisko-Gubałowskiego. Najatrakcyjniejsza turystycznie i najbardziej urozmaicona jest część środkowa: Pieniny właściwe – Trzy Korony 982 m n.p.m. i Małe Pieniny – 1052 m n.p.m. (od Czorsztyna po Szczawnicę) z licznymi trasami widokowymi na przełom Dunajca, tworzącego tutaj, w odległości (w linii prostej 2,5 km), aż 7 zakrętów i osiągają 9 km długości.
Dunajec – jedna z najbardziej znanych polskich rzek – ma źródła w Tatrach, skąd spływa na północ prawie przez całe Podhale dwoma odnogami: Czarnym – zachodnim i Białym – wschodnim Dunajcem. Dzięki zaporze, pomiędzy Czorsztynem a Niedzicą, Dunajec rozlewa się w sztuczne jezioro zwane Zalewem Czorsztyńskim. Jego tzw. cofki sięgają aż po ujście Białki i Dębno. Kilka kilometrów za zaporą znajduje się początek – znanego ze swej urody przełomu Dunajca.
Spływ Dunajcem
Każdy sposób zwiedzania Pienin jest przyjemnością, jednak prawdziwą ucztą jest spłynięcie Przełomem Dunajca – jednym z najpiękniejszych przełomów rzecznych w Europie.
Powstanie Przełomu Dunajca jest przedmiotem sporów wielu naukowców. Najciekawsze są jednak podania ludowe na ten temat. Jedna z legend głosi, że ujście Dunajcowi wyrąbał mieczem król Bolesław Chrobry. Inna z legend mówi o Ferkowiczu, ścigającym króla wężów, który uciekając wywrócił swym cielskiem wąwóz, wytyczając drogę rzece.
Przez wiele lat spływ zaczynał się spod Zielonych Skałek w Czorsztynie – malowniczej miejscowości, położonej u stóp zamków – Czorsztyńskiego i Niedzickiego. W związku z budową zapory na Dunajcu, trasę spływu skrócono o 6,5 km, a przystań flisacką przeniesiono do przysiółka Sromowiec Wyżnych – Kątów. Dawny Czorsztyn jest obecnie pogrążony w wodach Jeziora Czorsztyńskiego.
Z przystani flisackiej w Kątach łodzie zabierają nas w wyjątkową podróż. Przepłyniemy trasę 15 km, mimo, że w linii prostej do przystani końcowej w Szczawnicy dzieli nas odcinek 6 km, zaś różnica poziomów wynosi 36 m. Spływ, w zależności od stanu wody trwa od 2 do 3 godzin.
Wąwóz Homole
Skalny Wąwóz Homole uważany jest za najpiękniejszy wąwóz w Pieninach. Położonych jest w Małych Pieninach. Nazwa wąwozu pochodzi od ruskiego gomoła, homoła = obły, bezrogi i nawiązuje do kształtu doliny. Jest to częściowy rezerwat przyrody, utworzony w 1963 r. na powierzchni ok. 60 ha. Dnem wąwozu płynie potok Kamionka. W górnej partii wąwozu znajduje się rumowisko osuwiskowe z plejstocenu. W skałach gniazdujące sokoły, pustułki i puchacz. Ochronie podlegają zarówno formy krajobrazu nieożywionego oraz rzadkie gatunki roślin (m.in. dwulistnik muszy, urdzik karpacki). Wąwóz położony jest na obszarze miasta Szczawnica. Wąwozem prowadzi zielony szlak turystyczny z Jaworek pod Wysoką.
Dwa zamki
Zamek czorsztyński
Ruiny XIV-wiecznego zamku w Czorsztynie usytuowane są na wapiennym trzonie skalnym – zbiornik nie zagraża stateczności ich fundamentów. Ochrona wzgórza ma jedynie na celu zabezpieczenie kształtu zboczy i rosnącej na nich zieleni w strefie rynny zwietrzelinowej na zboczu północno-zachodnim. Zamek został wzniesiony ok. 1350 r. przez Kazimierza Wielkiego – zabiegającego o bezpieczeństwo granicy z Węgrami. W następnych stuleciach zamek był ośrodkiem władzy królewskiej i siedzibą mianowanych dożywotnio starostów. W XIX w. zrujnowany zamek przejął rząd austriacki i wystawił na licytację. W posiadanie Czorsztyna i kilku sąsiednich wsi weszła rodzina Drohojowskich. Za czasów Drohojowskich powstał zamysł odbudowy zamku. Zadanie to podjął w roku 1992 Pieniński Park Narodowy przystępując do remontu konserwatorskiego. Do dziś Pieniński Park Narodowy opiekuje się zamkiem.
Z tarasów Zamku Górnego rozciąga się wspaniała panorama na Pieniny Spiskie, Tatry, zamek w Niedzicy i sztuczny zbiornik wodny. W dwóch pomieszczeniach zamku znajduje się wystawa prezentująca historię obiektu i jego otoczenia. Przy ścieżce prowadzącej do ruin obserwować można endemicznego pszonaka pienińskiego.
Zamek można zwiedzać od maja do końca września codziennie w godz. 9–18, poza tym okresem wtorek–niedziela w godz. 10–15. Nie ma obsługi przewodnickiej.
Zamek w Niedzicy
Zamek niedzicki zwany również zamkiem „Dunajec” wzniesiono na miejscu grodu ziemno-wałowego ok. roku 1325. Zamek ten – podobnie jak inne węgierskie budowle – stał się umocnieniem północnej granicy królestwa węgierskiego. W posiadaniu kolejnych węgierskich rodów zamek przetrwał do 1945 r., chociaż już po I wojnie światowej, w 1920 r., wraz z częścią Zamagurza został włączony w obszar państwa polskiego . Do 1943 r. zamek był w posiadaniu węgierskiej rodziny Salomonów, która odbudowała go po pożarze w połowie XIX w. – adaptując go do swoich potrzeb mieszkalnych.
Brak należytej konserwacji w okresie wojen światowych i bezpośrednio po nich spowodował zniszczenia na zamku górnym oraz dewastacje we wnętrzach zamku dolnego. W latach 1949-1982 przeprowadzono staraniem Ministerstwa Kultury i Sztuki prace konserwatorskie pod kierunkiem architekta Alfreda Majewskiego. Doprowadziły one do pełnego zabezpieczenia tego cennego zabytku i pozwoliły go przekazać Stowarzyszeniu Historyków Sztuki na cele rekreacyjne, którym do tej chwili służy.
